Büyüleyici Güzellik
Mahmud Bedreddin Yazır, “Kalem Güzeli” isimli eserinde bir hatırasını naklediyor:
“Birinci Cihan Harbi’nde, askerlik münasebetiyle tanıştığım Macaristanlı ressam ve subay bir arkadaşım vardı. Arasıra İstanbul camilerini, müze ve kütüphanelerini birlikte gezer, her çeşit sanat eselerini ziyaret ve tetkik ederdik. Bir gün Sultanahmed Camii’ndeki Melekpaşazade Ali Haydar Bey merhumun ta’lik celîsi “Elkasibu Habîballah” levhası önünde bulunuyorduk. Arkadaşım ona baktı da sonra bana dönerek:
“-Dostum! Bu sizin yazılarda bir hal var. Çok dikkat ediyorum, ilk bakışta sade bir renk, geometrik bir sessizlik, baktıkça harekete geçiyor, canlanıyor, cilveleniyor. Önce tatlı bir bakış, arkasından yavaş yavaş içe süzülen canlı bir akış, sessiz bir armoni içinde ruhu oynatan bir metafizik bir musıkî var. Lakin ondaki ahengi kulaklar duymuyor, içler dinliyor. Dinledikçe bir başka aleme yükseliyor. Bakarken ne oluyor anlamıyorum, içimi içine çeken büyüleyici bir çehre, bir güzellik denizi, sevimli titreşimlerle gönlümü ferahlatan bir hava, derken bir melek sesi ve nefesi kadar gizli ve ılık okşayış ve sarılış içinde kalıyorum. O, ben; ben o oluyoruz gibi bir şeyler oluyor. Sizde böyle şeyler olur mu?” demişti.
|
